Sebastien Vanblaere, een leraar en pionier in de Gentse gemeenschap, inspireert zijn studenten en collega's dagelijks door zijn doorzettingsvermogen en veerkracht. Ondanks meerdere hersentumoren, een herseninfarct, het recent verlies van het linker gehoor heeft hij zich ontwikkeld tot een krachtige stem in het onderwijs en voor mensen met onzichtbare beperkingen. Sebastien heeft geleerd zijn beperkingen om te zetten in krachten en weet zijn leerlingen te inspireren met zijn unieke blik op het leven.
Ik wil mijn studenten tonen dat ze altijd kansen kunnen ontdekken, zelfs als het leven moeilijk is.Sebastien, professor kunstonderwijs Sint-Lucas
Op 18-jarige leeftijd werd bij Sebastien een hersentumor vastgesteld. Dat veranderde zijn leven voorgoed. “Mijn jeugd eindigde abrupt en voor altijd”, vertelt hij. “Mijn brein verloor door de tumoren haar belangrijkste orgaan, de hypofyse.” De hypofyse is de dirigent van je hele lichaam. Een gezonde hypofyse stuurt signalen naar alle klieren in het lichaam en controleert het hormonaal evenwicht in ons lichaam. Er zijn ontelbaar veel hormonen die ons regelen. “Je merkt pas dat je ze had, als ze wegvallen. Als de dirigent dood is, blijft het in de productie helaas muisstil. Pilletjes en spuitjes vervangen nu zo goed en kwaad al het kan mijn hormonen.”
“Terwijl mijn leeftijdsgenoten zich voorbereidden op een toekomst vol mogelijkheden, leerde ik vooral omgaan met de altijd aanwezige pijn, fysieke en psychische beperkingen. Ik verloor de functie van mijn hypofyse, en de pijnappelklier net erboven wat het functioneren van mijn lichaam enorm bemoeilijkte. Ik zat bijna dagelijks in het ziekenhuis op één of andere dienst. Neurologen, endocrinologen, pijnklinieken, psychologen, kinesisten... Dat gaat helaas nooit meer weg. Het was een zware en eenzame strijd,” zegt hij, maar toch zette hij door en vond hij een manier om zijn leven zinvol in te vullen.
Ondanks zijn gezondheidsproblemen kreeg Sebastien de kans om terug naar school te gaan en zijn studies af te maken. Kunstonderwijs in Sint-Lucas werd één van zijn grootste drijfveren, en hij besloot na korte episodes in de privésector, leraar te worden. “Het lesgeven biedt me een manier om mijn ervaringen te delen en iets betekenisvols te doen”, vertelt hij. Met zijn speciale interesse in coderen, en kunst maken met behulp van computers (bijvoorbeeld 3D printen), inspireert Sebastien zijn studenten om hun talenten te ontdekken en hun grenzen te verleggen. “Coderen is een taal die iedereen zou moeten leren, ongeacht je achtergrond. Het opent deuren en biedt nieuwe manieren om je creativiteit uit te drukken.”
De manier waarop Sebastien lesgeeft, is bijzonder. Hij creëerde letterlijk een fysieke veilige ruimte, Lab44. Dat is een labo waarin leerlingen fouten mogen maken en leren zonder angst om te falen. “Veerkracht is belangrijk. Ik moedig mijn studenten aan om altijd hun mogelijkheden te blijven zien, ook als het leven moeilijk is.” Voor Sebastien is onderwijs een kans om niet alleen kennis over te dragen, maar ook om leerlingen te laten zien dat ze meer kunnen dan ze soms zelf denken. “Twee klassen leveren bovendien een uurtje wiskunde in om een uur op een heel andere manier met wiskunde en creative coding te leren werken. Dit doe ik het liefst, omdat ik dan echt een traject kan afleggen.”
Sebastiens beperking is onzichtbaar, wat het soms moeilijk maakt voor anderen om zijn uitdagingen te begrijpen. Zijn energie is beperkt, en elke dag is een strijd om door te gaan. Ondanks de pijn en het ongemak blijft hij gemotiveerd om een positieve impact te maken. “Het is een tweestrijd”, vertelt hij, “je wil je best doen, maar je lichaam werkt niet altijd mee. Mijn werk is een evenwichtsoefening tussen doorzetten en luisteren naar mijn eigen grenzen. Ik werk momenteel ongeveer 12 uur per week als docent in Lab44.”
“Veel mensen beseffen niet wat het betekent om met een onzichtbare beperking te leven. Ze verwachten vaak dat ik gewoon meedraai, maar mijn beperking is er altijd, ook al zien anderen dat niet. Ik wil graag meer begrip en empathie zien in de samenleving. Hopelijk helpt mijn verhaal anderen om met meer openheid naar onzichtbare beperkingen te kijken.”
Ik wil graag meer begrip en empathie zien in de samenleving. Hopelijk helpt mijn verhaal anderen om met meer openheid naar onzichtbare beperkingen te kijken.Sebastien, professor kunstonderwijs Sint-Lucas
Hoewel Gent voor velen een gastvrije stad is, ervaart Sebastien nog steeds tal van drempels. Hij benadrukt dat toegankelijkheid en begrip essentieel zijn voor een inclusieve stad.
Voor Sebastien zijn de fysieke obstakels niet de enige uitdaging; hij ziet ook een gebrek aan bewustzijn en begrip bij de mensen om hem heen. “Ik droom van een Gent waar mensen met een beperking zich echt welkom voelen”, zegt hij. “Ik hoop dat mensen meer openstaan voor contact en communicatie met mensen met een beperking – zichtbaar of onzichtbaar. Gent moet een voorbeeldstad worden wat betreft inclusie. Ik wil dat inwoners mogelijkheden zien in plaats van beperkingen. Iedereen – van beleidsmakers tot burgers, moeten zich bewust zijn van de kracht van empathie en openheid. Ik hoop dat mensen bereid zijn tot kleine veranderingen die een groot verschil kunnen maken voor mensen met een beperking.”
“Hulp en diensten zijn nu erg gefragmenteerd en zouden misschien gecentraliseerd kunnen worden. Duidelijk en eenvoudig. 1 dossier, op 1 plaats, zodat je niet bij elke dienst al je private medische documenten hoeft te delen, en zodat hulp zoeken geen job op zichzelf meer lijkt.” Hij benadrukt dat Gent wel bruist van de fantastische initiatieven. “Bijvoorbeeld Nerdlab, waar ik met mijn raar brein perfect terecht kan. Ik ben deze mensen erg dankbaar!”
Sebastiens boodschap aan zijn leerlingen en aan de bredere gemeenschap: “Blijf je mogelijkheden zien, zelfs als het leven moeilijk is. Wees veerkrachtig, geef nooit op, zelfs als je tegen tegenslagen aanloopt. En zeg niet te snel ‘dat is niets voor mij’ of ‘ik ga dat niet kunnen’. Beperk jezelf nooit op voorhand op basis van je eigen vooroordelen.” Hij ziet zijn werk in het onderwijs als een kans om een positieve impact te hebben, door zijn studenten niet alleen kennis mee te geven, maar ook het geloof in zichzelf en hun mogelijkheden.
Door zijn verhaal te delen, hoopt Sebastien dat anderen leren om hun eigen uitdagingen te overwinnen. Zijn boodschap is er een van hoop, kracht en doorzettingsvermogen. “Het leven is, ondanks de beperkingen, een kans om anderen te inspireren en een verschil te maken.” En dat doet hij elke dag, op zijn eigen unieke manier, vanuit zijn passie voor onderwijs en zijn onvermoeibare wil om bruggen te bouwen in Gent en daarbuiten.
Als ambassadeur van creative coding wil hij dat graag met zoveel mogelijk mensen delen en aan zo veel mogelijk mensen leren dat zelfs een beetje kennis van p5.js (een coding programma) een absolute meerwaarde in het (kunstzinnige) leven kan zijn.
Het leven is, ondanks de beperkingen, een kans om anderen te inspireren en een verschil te maken.Sebastien, professor kunstonderwijs Sint-Lucas
Dit project is een samenwerking tussen Konekt vzw, de Stedelijke Adviesraad voor Personen met een Handicap en Stad Gent.
