Inclusie voor personen met een beperking: dat is één van de bouwstenen van Konekt. We werken aan een samenleving waar personen met en zonder beperking kunnen leven, leren en werken, vanuit hun talent. Ondersteuning speelt hierin een belangrijke een rol, en zeker de mogelijkheid om zelf keuzes te maken over de ondersteuning die je nodig hebt. Cruciaal hierin is persoonlijke assistentie. Jongeren kunnen hiervoor een persoonlijke assistentiebudget (PAB) aanvragen, volwassenen kunnen persoonlijke assistentie betalen met een persoonsvolgend budget (PVB). Helaas staan de meesten na hun aanvraag op de wachtlijst. Ook voor wie wel een eigen PAB of PVB is het niet altijd gemakkelijk, denk maar de zoektocht naar persoonlijke assistenten. Wat is er nodig om hier iets aan te doen?
Veel personen met een beperking ervaren een tekort aan de juiste ondersteuning en de mogelijkheid om zelf keuzes te maken over die ondersteuning. Bij persoonlijke assistentie kunnen mensen zelf bepalen wie hen assisteert, wanneer, waar, waarvoor en op welke manier. Mensenrechtenorganisatie GRIP vzw (Gelijke Rechten voor Iedere Personen met een Handicap) pikte daarop in en schreef een manifest met een oproep om het recht op persoonlijke assistentie te versterken. In de tekst lees je wat persoonlijke assistentie is, waarom het zo belangrijk is en met welke beleidsmaatregelen het recht op persoonlijke assistentie wél kan worden waargemaakt. (aan het einde van dit artikel kan je het manifest downloaden)
Gebrek aan persoonlijke assistentie hypothekeert de uitbouw van een goed leven in de samenleving, zet sociale relaties onder de druk, en verzwakt inkomensposities.Katrijn Ruts, stafmedewerker GRIP
Katrijn Ruts is stafmedewerker bij GRIP: “Het systeem van persoonlijke assistentie is te weinig bekend en veel kinderen en volwassenen met een handicap staan op de wachtlijst. Dat hypothekeert de uitbouw van een goed leven in de samenleving, zet hun sociale relaties onder de druk, en verzwakt hun inkomenspositie. Wie ondersteuning nodig heeft maar niet krijgt, ziet zich genoodzaakt om extra beroep te doen op familie, vrienden en vrijwilligers, moet eigen inkomen en/of spaargeld uitputten om toch ondersteuning betaald te krijgen, of ontbeert gewoon ondersteuning met alle gevolgen vandien. Dat kan niet de bedoeling zijn.”
Katrijn Ruts: “We vinden dat beleidsmakers te gemakkelijk woorden zoals inclusie in de mond nemen, stellen dat mensen zo lang mogelijk thuis moeten kunnen blijven wonen, of werk moeten gaan zoeken. Maar ze laten na om echt de voorwaarden scheppen om dit mogelijk te maken. Zo kan je geen mensenrechten waarmaken. We willen niet enkel woorden, maar daden.
Een belangrijke daad is inzetten op persoonlijke assistentie want dat is een katalysator voor de mensenrechten van personen met een ondersteuningsnood. Persoonlijke assistentie is de afgelopen 2 decennia in Vlaanderen een van de belangrijkste sleutels voor inclusie. Honderden kinderen, jongeren en volwassenen die voor hun 65ste levensjaar een handicap verwierven, bouwden met behulp van persoonlijke assistentie hun leven uit, midden in de samenleving. Het gaf hen kansen om in de maatschappij te wonen, naar de gewone school te gaan, een gewone job op te nemen, relaties aan te gaan met andere mensen zonder afhankelijk van hen te zijn voor zorg. Heel normale zaken die echter zonder persoonlijke assistentie onhaalbaar waren.
Persoonlijke assistentie geeft mensen beslissingsrecht en laat hen daarom toe hun menselijke waardigheid te behouden. De job van persoonlijke assistent is voor de persoon en ook maatschappelijk enorm waardevol maar totaal onderbelicht en ondergewaardeerd.
Persoonlijke assistentie is geen doel, wel een belangrijk middel om een inclusie samenleving op te bouwen. We hopen met dit manifest de aandacht voor het recht op persoonlijke assistentie te versterken.”